Een gemiste kans om artikel 22 niet van stal te halen. Lees verder: Artikel 22 van de Grondwet draagt de overheid op om maatregelen te treffen ter bevordering van de volksgezondheid. Een medische bijsluiter is in onze ogen meer een disclaimer dan een informer.

Resultaal

Dit zorgt voor onnodige ziekenhuisopnamen / doden en onnodige zorgkosten. Een overheid dient hier als het kan en binnen redelijke grenzen valt hieraan mee te werken. Technologische ontwikkelen van de laatste jaren biedt deze mogelijk.

Het CBG

Wetgeving is echter achtergebleven om hierop in te spelen. In Nederland voert het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) de regie omtrent medicijnen. Zij heeft de sleutel tot de oplossing in haar handen door bestaande technologie toe te staan ter bevordering van goed en veilig gebruik van medicijnen.

Haar medewerking, misschien zelfs penvoerder schap. Quality Review of Documents (QRD) , Farmacotherapeutisch kompas van het Zorg Instituut Nederland ( ZIN) in combinatie met de technologische oplossing die wij voor ogen hebben kan een deel van het probleem oplossen, maar dan moeten wij wel de toestemming krijgen een aantal medische bijsluiters te ontwikkelen in samenwerking (niet nationaal maar in samenwerking met organisties als   EUPATI en de EMA. Dit gaat niet lukken als het CBG met een paar kleine organisaties gaan knutslen aan enkele bijsluiter. Dit wordt dan weer een projectje met wat folders, maar dit is geen recept voor de toekomst

Gebrek aanlef

Het lijkt dat het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen niet kan of durft haar verantwoordelijkheid te nemen en zich beperkt tot cosmetische verbeteringen. De folder ‘Antwoorden op vragen over merkloze medicijnen is wederom een bewijs dat slechts enkeling wordt gehoord bij het samenstellen van iets dat mondiaal  moet worden geregeld.

Welke jurist heeft gevoel voor recht en helpt Aandacht voor Medische Bijsluiter in haar missie?