Gelijkenis tussen de struisvogel en de politicus

Het is voor Aandacht voor Medische Bijsluiter belangrijk te weten welk dier in een politicus schuil gaat, om te analyseren wanneer men de kop , als we komen met de boodschap dat er nu echt iets moet worden gedaan aan de begrijpelijkheid van de medische bijsluiter, in het zand steekt, omdat anders het doel; medische informatie begrijpelijk voor de gebruiker nooit wordt bereikt.

In vervolg op de krokodillentraan bestaat echt, is het ditmaal de struisvogel.

De struisvolgel, een traditioneel politiek dier dat zich vooral van de volgende drie strategieën bedient, wanneer hij of zij wordt aangevallen.

–       hard weg rennen (snelheden tot 70 kilometer per uur)

–       trappen ( van breken mensenbeen tot buigen van ijzeren staven

–       zich “verbergen” (in het broedseizoen legt zij haar kop en hals plat op de grond in een kuil van zand en stof.)

Mogelijk hebben waarnemingen van de verstop-in-een-kuil-strategie geleidt tot de gedachte, dat een struisvogel zijn kop in het zand steekt bij gevaar, terwijl het net zo goed kan zijn dat zij haar plan uitbroedt. De Romeinse denker Plinius de oudere geboren in de 1^e eeuw na christus beschreef dit gedrag, het verstoppen van de kop in het zand voor het eerst.

Het is opmerkelijk dat oneliners, fastfood slogans, ontkennen en het citeren van die turbotaal de standaard zijn geworden in de politieke arena en zo goed samengaan met struisvogelpolitiek.

Het is nog niet zo lang geleden dat  Wouter Bos diep door het stof moest. Hij opperde dat men misschien moest denken aan het verhogen van de AOW-leeftijd, en door die woorden vervolgens persoonlijk  verantwoordelijk werd gesteld voor de afbraak van ons sociale stelsel in de ogen van zijn politieke tegenstanders.

Tegenwoordig is dit een gepasseerd station en gaan er zelf stemmen op om deze regeling, die al bij invoering door de bedenkers, Drees en Suurhoff als niet eeuwig houdbaar werd beschouwd. Volledig af schaffen is vandaag te lezen in een artikel van Annemarie van Gaal in de Telegraaf.

De waarde van een mensenleven uitdrukken in geld is in Nederland dan ook voorlopig nog linke soep. In Nederland mag geld geen rol spelen in de zorg. Voor iedereen moet er altijd en overal business class care zijn en juist dat zorgt ervoor om in de woorden van de populist te spreken voor de “afbraak van die zorg”.

Een politicus die de vraag durft te stellen of bepaalde medicijnen of behandelingen wel in het basispakket thuishoren, of dat het medicijn eerst moet bewijzen dat daadwerkelijk resultaat oplevert, kiest voor politieke zelfmoord.

Dat hij zijn mening baseert op een onderzoek, van het Britsch medical journal uit 2012, dat vraagtekens dienen te worden gezet bij de positieve werking van veel medicijnen wordt ter kennisgeving aangenomen.

Beerslijsten die aangeven dat wisselwerking van medicijnen ernstige gevolgen kunnen hebben. Worden onder hoongelach afgedaan met een interruptie in de zin van “u ziet altijd beren op de weg.”

In het media en data tijdperk waarin we leven is dit even begrijpelijk als zorgelijk, omdat doelmatigheid en zinnige zorg op deze manier het stempel zakkenvullers, barbaars en onmenselijk krijgt.

Het is niet te hopen dat voor Wouter Bos dat Emile Roemer tijdens zijn opfriscursus Engels, ter voorbereiding van de komende verkiezingen, niet het woord Qualy (quality adjusted life year = extra levensjaar in goede gezondheid) tegen acceptabele kosten onder zijn neus gedrukt heeft gekregen, want dan zal hij tijdens het 1^e debat niet schromen te zeggen dat hij het onbegrijpelijk vindt dat de heer Bos na het afbreken van onze verzorgingsstaat ook nog eens een leven in geld durft uit te drukken, terwijl en dan komen de stokpaardjes, minder bureaucratie en geen managers in de zorg ervoor kunnen zorgen dat de miljoenen als rijpe appelen van de boom kunnen vallen.

Terwijl ieder weldenkend mens weet dat we er rekening mee moet houden dat onze zorg duurder wordt.

Keuze voor de politiek of dilemma voor de zorg

Nieuwe technologie zorgt ervoor dat we langer kunnen leven, ook met meerdere chronische ziekten, maar waardoor we ook langer kunnen doorwerken wat bij de ene groep als reactie geeft, dat werk is er niet en bij andere groep, gelukkig kun je nu weer meedoen met een beperking. Dat kan echter alleen als we niet weglopen voor beren op de weg.